حسین سیدیان دارای مدرک کارشناسی ارشد مهندسي كامپيوتر (گرایش معماری کامپیوتر) از دانشگاه صنعتي اميركبير (پلی تكنیك تهران) می‌باشد. ده سال سابقه کاری در فعالیت‌های پژوهشی و شرکت در پروژه‌های متعدد و همین طور تدریس مستمر و دلسوزانه در دانشگاه، به همراه گذراندن دوره‌های متعدد علمی موجب شکل‌گیری تجربه‌ای غنی در ایشان شده است.

1. زمینه های کاری ایشان به قرار زیر است:
- کوانتوم، مدارهای کوانتومی و تکنولوژی QCA
- بردهای FPGA و طراحی خودکار مدارهای دیجیتال
- معماری کامپیوتر و سیستم های نهفته
- ریزپردازنده و میکروکنترلرها

2. استاد دانشگاه و مدیر آموزشگاه کامپیوتر با سابقه تدریس بیش از 10 سال در دروس :
- معماری کامپیوتر
- زبان ماشین و ریزپردازنده ها
- میکروکنترلرهای AVR
- مدارهای منطقی
- الکترونیک دیجیتال
- طراحی VLSI
- طراحی VHDL
- سیگنال ها و سیستم ها

3. سابقه تدریس آزمایشگاه های مدارهای منطقی، معماری کامپیوتر و میکروکنترلر و کار با انواع بردهای FPGA

4. مدیر پروژه تحقيقاتي "بهينه سازي باتري هاي خورشيدي ( طراحي خورشيد ياب تك محوره )" در سال 1390 و انجام بیش از ده ها پروژه تحقیقاتی و سخت افزاری

5. ارائه بهینه‌ترین مدار تمام جمع‌کننده درتکنولوژی اتوماتای سلولی کوانتومی درکنفرانس بین المللی یافته‌های نوین پژوهشی در مهندسی برق و علوم کامپیوتر در دانشگاه تهران در سال 94

6. مدیر آموزش پروژه کشوری نرم افزار حذف دفترچه تامین اجتماعی

7. انجام پروژه کارشناسی ارشد در زمینه بهینه سازی مدارهای محاسباتی در نکنولوژی اتوماتای سلولی کوانتومی

8. مسلط به نرم افزارهای :
CODEVISION
AVR STUDIO
MODELSIM
MAX+PLUS
XILINX ISE
HSPICE
QCA DESIGNER
Altium Designer
Proteus
MICROSOFT VISUAL STUDIO

برای آشنایی بیشتر دانشجویان لازم میبینیم که کمی بیشتر در مورد FPGA و VHDL در زیر توضیح دهیم:

FPGA (Field Programmable Gate Array) :
سال‌ها پیش که طراحی دیجیتال پا به عرصه وجود نهاد و ICهای استانداردی چون گیتها، فلیپ فلاپ¬ها، لچ ها ،شمارنده¬ها و ...ساخته شدند به تدریج پردازنده¬هایی با قدرت محدود که اولین کامپیوترهای شخصی بر اساس آنها طراحی شده بود دنیای دیجیتال را به وجود آوردند. در آن زمان تصور روزی که فاصله سخت افزار و نرم افزار به حد کنونی برسد به طوری که تمام مرزهای طراحی را در نوردد و سخت افزار به نرمی و انعطاف پذیری نرم افزار درآید بسیار دشوار بود.
بعدها طراحی حافظه¬های قابل برنامه¬ریزی EPROM (حافظه¬هایی با قابلیت برنامه¬ریزی و پاک¬سازی)، PAL (آرایه‌های منطقی قابل برنامه¬ریزی) و سرانجام فن¬آوری آرایه‌ای سوئیچ‌‌های قابل برنامه¬ریزی چندباره، انقلابی نوین را در عرصه طراحی دیجیتال تراشه‌ها به وجود آورد به طوری که مفهوم طراحی دیجیتال را دچار تحولی عظیم در عرصه‌های دیدگاه معماری، حجم طراحی، سرعت و نوع نگرش به طراحی دیجیتال کرد. روالی که در گذشته انجام می‌شد به این صورت بود که طراح، مدار دیجیتالی خود را با انتخاب ICهای استاندارد جدا از هم و کنار هم قرار دادن آنها بر روی یک مدار و وصل کردن آنها از طریق یک برد مدار چاپی (PCB) طراحی می‌کرد. ولی امروزه FPGAها که آرایه‌های گیتی قابل برنامه¬ریزی هستند، بوم نقاشی سفیدی را در اختیار طراح قرار می¬دهند که به طراح اجازه می¬دهد تا طرح دیجیتالی خود را آنچنان که می‌خواهد و با هر حجم و پیچیدگی لازم، طراحی و سپس با استفاده از یکی از زبان های توصیف سخت افزار نظیر VHDL، کد هر یک از قطعات دیجیتالی مورد نیاز را (از یک گیت ساده گرفته تا یک پردازنده پیشرفته) نوشته و با وصل کردن نرم افزارهای آنها در محیط سنتزکننده‌ای نظیر Xilinx و کامپایل کردن آن، فایل کامپایل شده نهایی را از طریق رابط سخت افزاری بر روی یک بسته سخت افزاری خام با تعداد پایه های مورد نیاز برنامه¬ریزی کرده و از اینIC جدید خود ساخته استفاده کند.
FPGA دارای محاسن زیر است :
1- مدارهای دیجیتال پیچیده به آسانی در آنها پیاده سازی می شوند.
2- تست مدار سریع است.
3- برای تولید کم، ارزان تمام می شود.
4- متناسب با نیاز، تغییرات لازم را در طراحی می‌توان داد و مجددا FPGA را با ساختار جدید برنامه ریزی کرد.
5- قابل برنامه ریزی توسط کاربر است.

VHDL (Very High Speed Integrated Circuit Hardware Description Language):
زبان توصیف سخت افزار VHDL برای توصیف و شبیه¬سازی مدارهای دیجیتال از ساده¬ترین نوع آن یعنی گیت¬ها، تا سیستم¬های پیچیده¬تری مانند پروسسورها و کنترلرها به کار برده می‌شود. زبان VHDL نخستین بار توسط وزارت دفاع آمریکا به منظور طراحی و توصیف مدارهای مجتمع سرعت بالا طراحی شد و مورد استفاده قرار گرفت.
با زبان VHDL می توان طراحی سیستم‌های دیجیتال را مانند یک زبان برنامه سازی، کدنویسی کرد و به صورت برنامه¬ای به شکل متن برای کامپیوتر مهیا نمود تا توسط مهندسین، متخصصین و شرکت‌ها در تمام دنیا قابل استفاده باشد.
VHDLبرای طراحی بلاک‌های مداری بواسطه برنامه نویسی مورد استفاده قرار می‌گیرد و پس از تکمیل هر بلاک می توان آن بلاک را تست و شبیه سازی نمود و بلاک‌ها خود می‌توانند بخشی از بلاک‌های بزرگتر باشند و یا با سایر بلاک‌‌ها به صورت موازی کار کنند و بدین ترتیب توسعه و عیب یابی سیستم به سادگی قابل انجام است.
بوسیله¬ی VHDL می توان انواع مدار¬های منطقی ساده و پیچیده را به صورت کاملا سازمان یافته پیاده¬سازی نمود و این طراحی را بوسیله‌ی گیت های پایه به IC تبدیل نموده و برنامه تولید شده را بر روی قطعاتی مانند FPGA ها برنامه¬ریزی کرد.

به تدریج بردهای FPGA جای تمام پردازنده¬ها و کنترلرها را خواهد گرفت به طوری که طراح به جای اینکه از یک پردازنده یا کنترلر آماده با امکانات مشخص و محدود استفاده کند، خود یک پردازنده یا کنترلر با توجه به نیاز خود طراحی کرده و برنامه آن را با VHDL نوشته و روی برد FPGA برنامه‌ریزی می‌کند